سی بوشر

شعر سی بوشر (بوشهر) که در ادامه مطلب خواهید دید شعری است بسیار زیبا از جناب آقای دکتر سید جعفر حمیدی یکی از شاعران سرشناس و نا آور استان بوشهر... 

شعر جالبیه توصیه میکنم مطالعه اون رو از دست ندید!!!

این شعر تقدیم به همه هم استانی های عزیزم و همه دوستان خوبی که بوشهر رو دوست دارند. 

انشاالله که تا پایان این شش سال همراهی باهم٫ به قدری دوستدار بوشهر بشید که ترک اون براتون سخت بشه! 

چون همون طور که همیشه گفتند و در شعر هم خواهید دید : خاک هیچ جوی دیگه ایجور دامنگیر و سنگین نبیده... 

از اونجایی که ایران سراسر سرای منست از همه عزیزان خواهشمندم که اگه مطلبی یا شعری درباره شهرشون دارند که احساس میکنند برای بقیه جالبه در زمینه ارائه مطلبشون به نویسنده ها همکاری کنند. 

سی بوشر

سی بوشر هیچکه دلش مث مو غمگین نبیده
دل هیچکی مث مو یه کاسه خین نبیده
بخدا وختی که فکرش می کنم تش می گیرم
هیچکه دردش مث مو اینهمه سنگین نبیده
او دریاش که میگن شورن و خره نمکن
سی مو مثل شکرن، شیرین تر از این نبیده
تو کیچه پس کیچه هاش ، وختی که تیفون می پیچه
هیچ غناهشتی ایجور دلکش و شیرین نبیده
ای صدوی غره طراقاش شو بارونی خشن
ازو خش تر بخدا تا چین و ماچین نبیده
خیلی شهرا نبیده، وختی که بوشر بیده تش
مث بوشهر زیترا شهری خوش آئین نبیده
اگه حالا ایجورن ، غربت غم تو دلشن
زیترا مثل حالا ، اینهمه دل خین نبیده
توسوناش اگه گرمن ، مگه تخصیر خوشن
او هواش ایجورین، بیخودی همچین نبیده
تو زمسون عوضش مثل بهارن زمیناش
هرکجا سیل می کنی، بی گل و نسرین نبیده
سی چی میگین کیچه هاش او شلی و پر سبخن
کیچه هاشم بخدا ، ایجور که میگین نبیده
پس افتو که بری دل سی بوشر پر می زنه
خاک هیچ جوی دیگه دامنگیر و سنگین نبیده
۱۳۷۳
--------------------------------
سی= برای
خین= خون
تش= آتش
خره نمک= بسیار شور
کیچه= کوچه
پس کیچه= پسکوچه
وختی= وقتی
تیفون= توفان
غناهشت= صدای ترسناک
صدوی= صدای
غره طراق= رعد
شو = شب
خش = خوش
زیتر = زودتر = قدیم
زیترا = قدیما
توسون = تابستان
سیل = نگاه، تماشا
اوشلی = گل آلود
سبخ = خاک شور
افتو = آفتاب
هیچ جوی دیگه = هیچ جای دیگر