دست مادر را ببوس!

یه پسری بود و یه مادری داشت مثل همه ی مادر ها ولی مادر این پسر یه چشم نداشت.

پسر یه روز دیر میاد خونه و مادر براش غذا میبره مدرسه ولی پسر بهش فهموند که نمیخواد بقیه بفهمن اون مادرشه. غذا رو نگرفت و با بی محلی رفت.

. 

. 

. 

.

ـ تو همونی هستی که تو بچگیات مامان برات مداد رنگی خرید و با کثیف کردن در ودیوار ازش تشکر کردی

ـ همونی که موقع زن گرفتنت بهت گفت کسی رو سراغ داری یا نه و تو هم با گفتن این که تو کارای من دخالت نکن ازش تشکر کردی

ـ تو جشن فارغ التحصیلی از دانشگاهت با گفتن منو با دوستام تنها بذار دست بوسش شدی

ـ وحالا مادر تو یه شهر دور زندگی میکنه و برای دیدن نوه هاش میره به خونه ی پسر و...

تو هم با گفتن گمشو برو بچه هامو ترسوندی جوابشو میدی ولی اون در جواب میگه ببخشید اشتباه زنگ رو زدم.

. 

. 

. 

. 

حالا از بقیه می شنوی که اون مرده و فقط برات یه نامه نوشته که توش گفته: 

پسر عزیزم تو توی زمان بچه گی ات یه تصادف داشتی و باعث شد یکی از چشماتو از دست بدی و من تحمل اینو نداشتم به خاطر همین چشممو با تموم وجودم به تو تقدیم کردم!!! 

دوستت دارم پسر عزیزم...

آره حالا ناراحتی ولی دیگه دیر شده و تو همه ی فرصتاتو از دست دادی  

...........................................................................................................  

فرصت را دریاب!!