10 آرزوی بزرگ به قلم دکتر افشین قناد دندانپزشک طنز پرداز

اول از همه آرزو می کنیم در سال 1391 و ایضا در سال های بعد از آن وقتی یک فقره کامپوزیت کلاس 3 نون و آب دار روی سنترال بیمارتان کار کردید، بعد از باز کردن پیش بند بیمار دیدن خط هلالی مرز کامپوزیت و دندان حالتان را نگیرد و قلب ضعیفتان به تپش نیفتد که الان طرف متوجه می شود یا نه.

آرزوی دوم آن است که خداوند هیچ فک فری اند Free End  اعم از یک یا دو طرفه ای برای ساخت پارسیل نصیبتان نکند و اگر کرد سر آخر مریضتان نگوید « دکترجان دستت درد نکنه ، فقط یک کاری کن وقتی این طرف را فشار میدم، اون طرفش بالا نیاد...».

آرزوی سوم که البته قدری محال به نظر می رسد این است (همه با هم دستها را با خلوص نیت رو به آسمان بلند کنید): وقتی پرسلن روکش را در دهان بیمارامتحان می کنم و از او می خواهم دهانش را ببندد طوری نباشد که فکر کنم برایش دهان باز کن گذاشته ام. الهی آمین.

و اما آرزوی چهارم: خدا کند وقتی دندانی (بخصوص مولر دوم بالا) را با هزار بدبختی اندو کردید، جلسه بعد که با شادی و سرور و با خیال انجام یک ترمیم هلو برو تو گلو می روید سراغش با دیواره شکسته باکال یا لینگوالی آن مواجه نشوید؛ آنهم از زیر لثه و در مورد بیماری که تمام پولش را قبلا پرداخت کرده ...

آرزوی بعدی ما برای همه این است که اگر قرار است پرسلنِ روکشی که برای مریض گذاشته اید دیباند شود، اینقدر ازش گذشته باشد که حداقل بتوانید پول لابراتوارروکش تکراری را ازبیمار بگیرید.

آرزوی ششم هم چندان سهل الوصول نیست اما از صمیم قلب می خواهیم در سال جدید با همت خودتان و لطف خداوند، شده حتی یک دهم جذبه قصاب و سوپری محلتان را پیدا کنید تا هیچ بیماری جرات چانه زدن سر حق العلاج را به خودش ندهد.

هفتمین آرزوی ما برای شما ایمنی از شر بیمارانی است که عکس العملشان هنگام گذاشتن رول پنبه کنار زبانشان شبیه واکنش ناشی از تزریق داخل پالپی است. از همان بیماران محترمی که دو تا جیغ اولشان مربوط به زمانیست که هنوز سرسوزن با مخاطشان تماس پیدا نکرده.

در آرزوی هشتم از خداوند می خواهیم وقتی مثل بچه های خوب مالیاتتان را پرداخت کردید و برگ قطعی را هم گرفتید، شادیتان مستدام باشد و چند ماه بعد ناگهان سرو کله مامور مودب و خوش برخورد دارایی پیدا نشود و بهتان نگوید که توافق مالیاتی در مورد شما مورد قبول واقع نشده و باید زحمت بکشید و با اسناد و مدارک دخل و خرجتان تشریف بیاورید اداره.

آرزوی نهم این است که بیماران وقت شناس و محترم دریابند که زمان مناسب برای کنسل کردن وقت ملاقاتشان اگر اگر 48 یا 24 ساعت قبل از وقتشان نباشد، مطمئنا دو ساعت بعد از آن و یا حتی فردای آن روز هم  نیست.

و بالاخره آرزوی دهم مربوط می شود به عزیزان زحمتکشمان در لابراتوارها. خداوندا به این بزرگواران تقویم و ساعتی هوشمند و سخنگو عطا فرما و تعهدی بیش از پیش تا بدانند که یکشنبه قبل از ساعت شش دقیقا یعنی یکشنبه قبل از ساعت شش، نه چهارشنبه بعد از ساعت هشت.